DaleGarn Ocean Green

Kochane Niewiasty! Serdecznie dziękuję Wam za te miłe słowa pod poprzednim postem!!! Jakoś tak to jest, że bardzo mnie inspirują wszelkie słowa zachęty :) Moje nieposłuszne, buntujące się kolano uniemożliwia mi szycie. Ma w głębokim poważaniu moją potrzebę uszycia dwóch kołderek, ba - ignoruje moją potrzebę szycia w ogóle. Boli całą noc po uszyciu prostej lalkowej sukienki. W efekcie dziergam. Na próbę, dla mającego przyjść na świat chłopca, wyciągnęłam z pudełka moteczki wełny z DaleGarn. Wełna mały dodatek poliamidu, umożliwiający pranie w pralce - i wspaniałe kolory. Chyba najbardziej lubię własnie takie przejścia kolorystyczne - co oczko, to nowy kolor na drucie :) Wybrałam też wzór - znany chyba wszystkim Ravelrowiczkom "Baby sophisticate". I co? I klops :) Po pierwsze moja wełenka ma inne parametry niż przewidywana przez Autorkę wzoru. Po drugie nie umiem przeliczać. Po trzecie brak mi pod ręką dziecięcia w stosownym wieku, by je pomierzyć i ocenić, na co się moja robota nada (bo może na dziecko, a może na jego ulubionego misia?) W każdym razie użyłam tez wrodzonego rozumu i policzyłam sobie na placach, że dziecku urodzonemu w listopadzie sweter w rozmiarze "na 9 miesięcy" zda się tylko do ocierania łez wzruszenia jego matki. Bo na co niemowlęciu wełniany sweter w środku lata? Powstaje więc morskozielony, mały, oceniony przez pobłogosławioną dziećmi niewiastę na rozmiar trzymiesięcznego niemowlęcia, mój pierwszy "baby sophisticate". Fanfary...

A tak się starałam zrobić ładne zdjęcia :) W każdym razie - intuicja mi podpowiada, że po blokowaniu będzie ładniejszy, bo wyrównają się oczka. Pliskę i dół zamknęłam metodą "Jane's surprisingly stretchy". Z tej nowrweskiej wełenki robiłam już czapki dla Męża i jego Kolegi, zatem wiem, że zblokuje się ładnie, zmięknie i przestanie być taka... no, chrupka. I na koniec, specjalnie dla Marisol:) Skończyłam Ksenocyd, poszukam reszty. Dalsze części losów Endera podobają mi się nawet bardziej, od pierwszej powieści. Chociaż autor troszkę wydziwiał pod koniec. A na załączonym obrazku można zobaczyć, jak głęboko zakorzeniona jest pasja czytelnicza w moim domu. Oto w uniwersum Honor Harrington nastąpił decydujący zwrot akcji w bitwie :)

Obawiam się, że muszę mieć własnego kota. Tylko dla siebie, bo Igiełka stała się Kotem Pańskim :)