środa, 30 października 2013

Dyniotwórca

Samhain tuż, tuż, toteż zabrałam się dziś za dłubanie dyniom w zębach :) najpierw miał być typowy jack-o-lantern, taki zębaty, ale później popatrzyłam na tą piękną hokkaido, kupioną przez nieświadomego Pana Męża (założę się, że myślał o zupie, bo kupił w sumie jeszcze jedną i już ją na zupę przerobił). Miałam też piżmową, do której nie mogłam się w ogóle zabrać, sam jej melonowy zapach mnie zniechęcał. I co? I przerobiłam je na dyniowe latarenki. Niezbyt są piękne, wycinając kota (prawda, że widać iż to kot?) pomyliłam się i wycięłam nie to, co miało być ażurowe, ale co tam! Dyniotwórca ma zaszczyt przedstawić: Kot na Hokkaido :)
A tak w świetle się prezentuje:
A przy okazji - widzicie świnkę - skarbonkę w tle? Zbieram na biedne, bezdomne kłębki :) *** Potem dostałam do ręki wkrętareczkę z wiertłem do betonu. Wiem, wiem, co za połączenie! Ale fantastycznie ażurowało się nią dyniową skórę! I tym sposobem są dwie dziurawe dynie :)
No to Samhain Blessings dla wszystkich :)

poniedziałek, 28 października 2013

Rękawiczki gotowe.

Życzenie dostojnej Finextry jest dla mnie rozkazem:) Lewa i prawa strona. Nitki wszyte niezbyt umiejętnie, ale i tego się nauczę!

Czerwcowe rękawiczki

Ta para nie miała szczęścia do szybkich narodzin. Pierwsza rękawica czekała długo na bliźniaczkę, ale obecnie został mi tylko kciuk do wyrobienia. Wzoru raczej już nie powtórzę, przestał mi się aż tak podobać - poza tym, jest tyyyle wzorów na ravelry! Rękawice są duże, ale Matka mojego Męża ma długie palce i ogólnie dłonie większe od moich, a dla niej, jak pamiętacie, są przeznaczone. To mocno spóźniony prezent urodzinowy. Akurat na pierwszolistopadową wizytę na cmentarzu, kiedy to z zasady jest bardzo zimno, świetnie się nadadzą.
Zdążą się zresztą ładnie zblokować do piątku. Lubię ten etap, gdy oczka się wyrównują, dzianina mięknie, delikatnieje... Ale najbardziej lubię to, że rzeczy które robię, są użyteczne. Naprawdę :)

sobota, 19 października 2013

DaleGarn Ocean Green

Kochane Niewiasty! Serdecznie dziękuję Wam za te miłe słowa pod poprzednim postem!!! Jakoś tak to jest, że bardzo mnie inspirują wszelkie słowa zachęty :) Moje nieposłuszne, buntujące się kolano uniemożliwia mi szycie. Ma w głębokim poważaniu moją potrzebę uszycia dwóch kołderek, ba - ignoruje moją potrzebę szycia w ogóle. Boli całą noc po uszyciu prostej lalkowej sukienki. W efekcie dziergam. Na próbę, dla mającego przyjść na świat chłopca, wyciągnęłam z pudełka moteczki wełny z DaleGarn. Wełna mały dodatek poliamidu, umożliwiający pranie w pralce - i wspaniałe kolory. Chyba najbardziej lubię własnie takie przejścia kolorystyczne - co oczko, to nowy kolor na drucie :) Wybrałam też wzór - znany chyba wszystkim Ravelrowiczkom "Baby sophisticate". I co? I klops :) Po pierwsze moja wełenka ma inne parametry niż przewidywana przez Autorkę wzoru. Po drugie nie umiem przeliczać. Po trzecie brak mi pod ręką dziecięcia w stosownym wieku, by je pomierzyć i ocenić, na co się moja robota nada (bo może na dziecko, a może na jego ulubionego misia?) W każdym razie użyłam tez wrodzonego rozumu i policzyłam sobie na placach, że dziecku urodzonemu w listopadzie sweter w rozmiarze "na 9 miesięcy" zda się tylko do ocierania łez wzruszenia jego matki. Bo na co niemowlęciu wełniany sweter w środku lata? Powstaje więc morskozielony, mały, oceniony przez pobłogosławioną dziećmi niewiastę na rozmiar trzymiesięcznego niemowlęcia, mój pierwszy "baby sophisticate". Fanfary...
A tak się starałam zrobić ładne zdjęcia :) W każdym razie - intuicja mi podpowiada, że po blokowaniu będzie ładniejszy, bo wyrównają się oczka. Pliskę i dół zamknęłam metodą "Jane's surprisingly stretchy". Z tej nowrweskiej wełenki robiłam już czapki dla Męża i jego Kolegi, zatem wiem, że zblokuje się ładnie, zmięknie i przestanie być taka... no, chrupka. I na koniec, specjalnie dla Marisol:) Skończyłam Ksenocyd, poszukam reszty. Dalsze części losów Endera podobają mi się nawet bardziej, od pierwszej powieści. Chociaż autor troszkę wydziwiał pod koniec. A na załączonym obrazku można zobaczyć, jak głęboko zakorzeniona jest pasja czytelnicza w moim domu. Oto w uniwersum Honor Harrington nastąpił decydujący zwrot akcji w bitwie :)
Obawiam się, że muszę mieć własnego kota. Tylko dla siebie, bo Igiełka stała się Kotem Pańskim :)

wtorek, 15 października 2013

Wydziergałam dwa swetry :)

Ale w rozmiarze laleczki, więc się nie liczą, jak sądzę. W każdym razie na dziś miałam zaplanowane szycie i dzierganie... i od rana ślęczę nad powieściami Orsona Scotta Carda. Zamierzałam sobie tylko odświeżyć w pamięci "Grę Endera" przed listopadową premierą i nieoczekiwanie znalazłam dużo goryczy w smaku tej powieści. Lubię gorzki smak, pożarłam ją więc i zagryzłam "Mówcą Umarłych". Teraz pochłaniam "Ksenocyd". Swetry powstały jako element garderoby pewnej panny, znanej Wam już z wcześniejszego wpisu. Frajda płynąca z szycia i dziergania takich małych rzeczy jest ogromna! Teraz parę zdjęć i wracam do książki. Aha, niebieski jeszcze przed blokowaniem :)

wtorek, 8 października 2013

Poznaj i testuj z 1001 pasji - żel, mydełko i szampon Scottish Fine Soaps "Au lait"

"Au Lait to wspaniała kolekcja, która dzięki zawartości organicznego mleka - ujędrniających i odbudowujących glicerydów mlecznych, masła Shea, masła kakaowego i witaminy E dosłownie pieści Twoją skórę. Te niebiańskie kosmetyki sprawią, że Twoja skóra będzie nawilżona, gładka i delikatnie miękka!" To opis producenta. Czy się z nim zgadzam? Zacznę od tego, co mi się spodobało. Od mydełka. Znowu cytat: "Au Lait Mleczne Mydło Do Rąk to luksusowe, kremowe mydło, zawierające pielęgnujące i kojące składniki takie jak masło Shea, witaminy A i E oraz znane ze swoich właściwości zmiękczających, ujędrniających i odbudowujących glicerydy mleczne. Mydło utwardzane jest metodą "triple milled", dzięki czemu jest bardzo wydajne, doskonale się pieni i nawilża. Po jego użyciu skóra pozostaje gładka, odżywiona a Ty możesz się cieszyć doskonałym samopoczuciem. Au Lait Mleczne Mydło Do Rąk to niezwykły aldehydowy związek zapachowy kwiatów i mleka na który składają się różowe dzwoneczki (Muguet Rose) i sproszkowane fiołki zmieszane z kremowym drzewem sandałowym i mlekiem." Nie pamiętam już, ile gramów miało moje mydełko - chyba 20? - w każdym razie rozprawiliśmy się z nim w tydzień we dwoje, a cieniutki płateczek posłużył mi jeszcze do rysowania po tkaninach (nie lubię mydełek z pasmanterii ani kredy krawieckiej!) Myliśmy głównie dłonie, ale zdarzyło się i pod prysznic zabrać ten krążek, do umycia ciała. Przede wszystkim mydło miało mocny, kremowy zapach. Taki mydlany, śmietankowo - mleczny właśnie - i ten zapach zostawał na skórze na dość długo. Nie czułam w nim obiecywanych w opisie fiołków, ale i tak szalenie mi się podobał. Cała łazienka (ale mi wyczyn przy łazience wielkości szafy! :D) nim sobie pachniała. Poza tym - dłonie nie były ściągnięte po umyciu, skóra niezbyt przesuszona. Wprawdzie należało nałożyć krem do rąk, ale bez paniki. To samo dotyczy skóry na ciele - nie wydawała się po użyciu tego mydełka jakaś taka... za mała na właściciela :) Obietnica producenta dotycząca kremowej pianki również została spełniona - oba testowane przez mnie mydła SFS pieniły się bardzo miło, jednak to kaloszkowe okropnie ściągało skórę, a mleczne nie. I jeszcze jedna uwaga - po "Au lait" nie zostawał osad na umywalce. To wielka zaleta. Teraz ten mniej fajny kosmetyk: szampon. Zupełnie przezroczysty, z krótkim i dość agresywnym składem został przez mnie z góry przydzielony do kategorii "raz na tydzień". W związku z czym 50 ml zużywałam dość długo, jako że jest wspaniale wydajny. Mniej lejący od "poetycznego" brata, umieszczony w lepszym opakowaniu, bo we flaszeczce i w związku z tym nie przeciekający między palcami - posłużył mi do niejednego mocniejszego oczyszczania pomiędzy codziennym stosowaniem dziecięcego Dulgonu. I taka jego rola, gdyż na moje potrzeby jest za mocny do codziennego oczyszczania. Gdybym używała codziennie, pewnie wkrótce miałam ściągniętą, swędzącą skórę głowy. W W przypadku jednak rzadkiego stosowania cieszyłam się gęstą pianą, kojarzącą mi sie swoją konsystencją z pianką do golenia - i byłam zadowolona. W szamponie najmocniej czuć kwiatowo - ziołowe nuty pod mleczną kołderką. Zapach bardzo mi się spodobał, a najbardziej urzekł mnie, gdy zmokły mi włosy i zaczęły nim pachnieć. Naprawdę :) I na koniec - żel do kąpieli, pod prysznic. "Kremowy płyn do mycia ciała", tak chyba nazwał go producent. Cóż - przyznaję otwarcie, że jeszcze go nie dokończyłam i będzie mi trudno. Dlaczego? Wysusza, bardzo mocno wysusza, po prysznicu skóra jest podrażniona, piekąca i swędząca. Wymaga natychmiastowej reakcji w postaci nawilżania, albo Jeszcze lepiej - natłuszczenia! Stoi zatem biedak na prysznicowej półeczce, wącham go czasem i patrzę sobie na tę połowę zawartości flaszeczki. Pachnie ślicznie, zapach delikatnie emanuje ze skóry, dopóki nie zagłuszy go balsam :) Tego produktu nie polecam osobom, których skóra skłonna jest do przesuszeń i podrażnień. Przykro mi, ale sam zapach i ładne opakowanie nie wystarczy. Skład produktu jest bardzo prosty - woda, detergenty, zapach. Mojej skórze to nie wystarczyło. I co? I to już koniec :) Dziękuję Hexxanie za możliwość wzięcia udziału w zabawie i zapraszam na jej bloga. Dużo tam ciekawych rzeczy :)
P.S. Coś mi sie porobilo i nie mam możliwości porządnego redagowania wyglądu textu. Wszystko ciurkiem. Slabo to wygląda...