Jedzenie przed szyciem jest niebezppieczne i szkodliwe. Wieczorem szyjemy spódnicę, a rano voila! mamy cztery dodatkowe centymetry luzu w pasie. Wówczas zmniejszamy spódnicę, wszywamy nowy zamek, bo poprzedni zepsuł się w wyniku wielokrotnego prucia i w efekcie uzyskujemy spódnicę dającą efekt bardzo silnej kompresji :)
Tak było z Syreną.
Inspiracją były dla mnie gwiazdy ekranu lat 40 oraz takie filmy, jak "Czarna dalia" chociażby.
Ale Syrena zyskała swe zaszczytne miano w wyniku morza przekleństw, które przelewały mi się
w myślach. Jestem damą, więc w obecności kotów nie wypowiadałam tych wszystkich słów, ale mentalnie - no rynsztok po prostu :)
A przy okazji - odkryłam, że nie ma w pasmanteriach szerokiej na 5 centymetrów rypsowej taśmy, którą mogłabym wykończyć od wewnątrz pasek spódnicy, co zmniejsza grubość szwów. Toteż moja Janome płakała rzewnie w niektórych miejscach...
Przód:
Tył, z kontrafałdą zamiast tradycyjnego rozporka, bo to bardziej mi się podoba:
I lamówkowe wykończenie podszycia. Niebieskie, żeby pasowało Syrenie. A poza tym, kto poza mną wie o tym, że lamówka jest kontrastowa? No, teraz już Wy wiecie :)
Spódnica, połączona z czarną bluzką vintage z jedwabnego szyfonu z dużym wykładanym kołnierzem oraz rudym alpakowym sweterkiem wzbudziła furorę. Zebrałam mnóstwo komplementów od Widzów i Pracowników :) W związku z powyższym napęczniałam z dumy i stopien kompresji się zwiększył. Ale przecież nie ma czegoś takiego jak
za ciasna spódnica!
Na wszelki wypadek jednak poczyniłam pewne zakupy :) wydatnie przyczyniające się do redukcji obwodu w pasie. Oba vintage - Triumph Doreen, z ładnymi stożkowymi miseczkami i jego odpowiednik, bez tej silnie ściskającej taśmy w talii. Powiedzmy, na leniwe dni, ale nadal ostalowane mocnymi fiszbinami :)
