Po mojej lewej dwudziestoparoletni mężczyzna długo i czule rozmawiał z kochanką. Pytał ją co jadła na śniadanie, jak jej się spało, itd. Potem odebrał telefon od żony chyba i tłumaczył, że dzwonił do koleżanki ze studiów prosić, by wpisała go na listę na wykładzie. Na który, jak można było domyślić się z wcześniejszej rozmowy, bynajmniej się nie wybierał ^^
Po mojej prawicy zasiadł młody mężczyzna o przepięknych paznokciach. Miał je długie, opiłowane w migdałki i wypolerowane. Wdzięczył się gadając przez telefon w sposób nie pozwalający na mylną identyfikację i miał świetny wisiorek z sową, bardzo azjatycki. No i co za gestykulacja :)
Para siedząca przy drzwiach naprzeciwko siebie przyciągała uwagę również. To znaczy Ona - bo On mało co mówił. Za to ta niewiasta, Panie zmiłuj się - gadała nieustannie wysokim zdziwionym tonem. "O, popatrz, tam drzewka wyrosły nad rzeczką, dlaczego one tam wyrosły? Jak to? Same tak wyrosły nad tą rzeczką, no popatrz... A tu zobacz, albatrosy... nie, kaczki, gęsi... nie, co mówisz? Acha, łabędzie, no tak, łabędzie... A dlaczego ten most tu stoi?" - i tak dalej, aż w końcu uśpiła się sama gadaniem w okolicy Koszalina.
Facet siedzący na przeciwko mnie nie mówił nic. Czytał "Mein Kampf".
Zapewniam Was, że wśród tej niezmiernej różnorodności typów ludzkich czułam, że z moimi drutami do dziergania jestem uważana za największego freaka w przedziale :) ^^
W drodze powrotnej siadłam w wagonie "lotniczym". Ponieważ też robiłam na drutach, rozmaite osoby rzucały mi takie spojrzenia pełne urazy i wzgardy, jakbym co najmniej publicznie dłubała w nosie czy uszach. Nie przejęłam się specjalnie, bo dziergałam sobie to:
Przy robocie posiłkuję się często filmami na YT o dzierganiu techniką Fair Isle. Pomysł z podawaniem dwóch kolorów włóczki dwiema rękami przysposobiłam do własnego użytku, ale jeszcze nie rozgryzłam, po co się na koniec taki fairislowy wyrób przecina. Oświećcie mnie :)
Przecina się, np.: na przodzie swetra, żeby wszyć tam suwak. *^v^* A dzierga się w całości, dookoła, bo tak jest łatwiej. Mnie to przecinanie przeraża, ale to tak jest podobno do pierwszego razu, przed przecięciem zazwyczaj przeszywa się dwa szwy maszynowe obok siebie i nic się potem nie pruje.
OdpowiedzUsuńTo musi być ciekawe, jeździć pociągami, już w autobusach mam dosyć ludzi gadających przez telefon, a co dopiero trasa kilkugodzinna...
Konik jak do tej pory świetny, na pewno do końca pójdzie Ci równie dobrze. Tylko nie odłóż drugiej rękawiczki do zimy, bo skończysz tak jak ja - od dwóch sezonów z jedną sztuką gotową, a drugą w planach...
ja bym chyba tą gadającą panienkę wywaliła przez okno... :P
OdpowiedzUsuńdobrze Ci idzie :* a ludzie patrzyli, bo byli zazdrośni, że nie potrafią sobie wydziergać fajnych rękawiczek :)
Uśmiałam się jak fretka :D Aż małżonek zapytał się, co mnie tak bawi, bo on też chce się pośmiać.
OdpowiedzUsuńNad pytaniem o przecinaniu siedziałam z pół godziny, żeby zobrazować sobie o co chodzi. Oczywiście już zarzuciłam myśl, że kiedykolwiek będę wiedziała o co chodzi. A potem przeczytałam komentarz Brahdelt i znów myślałam, ale po co zamek w rękawiczce ;) Aż mnie oświeciło, że zamek to w sweterku :P Bycie blondynką ma jednak swoje dobre strony. Nie nudzę się za bardzo, mózg dostarcza mi rozrywki.
O, jak już dużo się zrobiło tego konika :) Podróżowanie dzierganiu służy.
OdpowiedzUsuńJakże cieszę się, że przywróciłem pamięci to miejsce :)
OdpowiedzUsuńChociaż nie mam pojęcia o zręcznościach, w których tak się lubujesz Justyno, to uwielbiam czytać o ludzkich pasjach. I bynajmniej nie o szewskiej pasji mowa ani też o pasji kończącej się ukrzyżowaniem.
Błądzę.
Chcę tylko spostrzec, że niezmiernie miło czyta się twój styl pisania i jeśli tylko znajdziesz czas, by uraczyć wirtualnego czytelnika spostrzeżeniami, choćby jak te z pociągu TLK, to ja czekam niecierpliwie :)
Pozdrawiam ciepło z niedalekiego sąsiedztwa, A.R.
ja dla odmiany miałam w przedziale rodzinkę,rozkoszującą się wspaniałym jedzonkiem ze znanej wszystkim MD,po konsupcji,WSZYSCY wyjęli nici dentystyczne i czyścili sobie zęby.Jak nie zemdliło mnie przy tym jak jedli tak przy czyszczeniu owszem ;o)Podróże kształcą!!Kibicuję Twoim rękawiczkom i głośno ich zazdroszczę,są moim marzeniem!
OdpowiedzUsuń